Mingenew Madness!

Door: Rianne

24 Februari 2014 | Australië, Mingenew

Hows it going luv? CanIgetacartonoCarltonDry anna Haahn Superdry3.5StubbPlease, Cheers. Stilletjes vervloek ik mezelf dat ik niet vanaf het begin met volle aandacht naar deze harige, in geblokte blouse, zonverbrande figuur heb geluisterd. Dit is de eerste local die ik ontmoet en ik vraag me af of iedereen hier over zo’n breathtaking, overdonderende charme beschikt. Hij lacht gelukkig nog vriendelijk zijn 3 tanden bloot als ik netjes vraag: “Come again? A carton of Carlton Dry and what else did you say?”. Aaaahh hij wil een stubbie 3.5 om hier alvast op te drinken. Geen stubbie (is een flesje) uit de koelkast, maar eentje die ik even daarvoor met veel zorg onder een hele hoop ijs in de esky bar geborgen heb. “ Yeahmate, giveusamiddyofdraughtwouldya and tell me: howdidyaenduphere?”. Okey.. that I sort of understood. En met een lieve lach op mijn gezicht prober ik net een verhaal af te steken van de redenen dat ik naar Mingenew gekomen ben. “More Piss Miss! CanwegettwomiddysDry,Tap Cheers!”. Shit! Aan de andere kant van de bar beginnen ze ook al te reopen. Ik verontschuldig me en haast me naar de twee figuren aan de andere kant, wetende dat mijn volledige achterste op de weg daar naartoe volledig door ‘Mister Wildman’ wordt uitgecheckt. Het duurt slechts enkele minuten voor de locals om erachter te komen dat mijn bierkennis absoluut niks, noppes, nada is. Dry? Wat is Dry? En waarom zijn er zoveel verschillende biersoorten?! Waarom willen ze allemaal een zo klein mogelijke schuimkraag en waarom zijn er 50 verschillende benamingen voor een glas?! Zucht!! “What am I doing here?!”. Als de avond zich echter voortzet leer ik algauw dat je met een lieve lach op je gezicht heel ver komt. En bovendien: naarmate de alcohol rijkelijk vloeit en er luid meegezongen wordt met Cold Chisel, heeft niemand toch meer een idee van wat er in hun glas zit.

Na mijn eerste twee weken hier in Mingenew kom ik er uiteindelijk toch achter dat werken in een countrypub geheel niet moeilijk is. Het enige wat je nodig hebt is een kleine dosis common sense, een grote dosis resistentie tegen het rondvliegende mannelijke hormoon testosteron en een lieve lach op je gezicht, want die geven je immers de tips! In twee weken tijd is mijn kennis over Australische rock ‘n roll en countrymusic flink gestegen en weet ik van menigeen wat ik ze voor moet zetten op het moment dat ze de pub binnen komen lopen. Mijn licht panische gevoel van de eerste dagen is verdwenen en ik ben blij om te vertellen dat werken in de Australische outback fantastisch is! Binnen twee weken heb ik geleerd om alle versiertrucks en huwelijksaanzoeken niet meer al te serieus te nemen en wanneer de muziek aanstaat en de alcohol rijkelijk vloeit, gewoon mee te dansen (danwel op de grond, danwel op de bar) met de locals en hun geweldige dansmoves. Prima ook om ze op nuchtere momenten te leren kennen. Bijvoorbeeld als ze je meenemen naar de op 1 uur verderop gelegen kustplaatsen. Of de bush in voor quaddriving of rifle shootings. In een stadje als Mingenew, waar het inwonersaantal slechts op 400 staat en waar het eerstvolgende dorp 70 kilometer verderop ligt, blijkt er immers veel meer te doen dan alleen rondhangen in de pub. Dit alles maakt dat mijn working holiday en echte aussie experience is. Cheers mate!

24 Februari 2014 - 15:57

Jansje:

Haha tof Rianne! Respect voor jou daar tussen de lallende locals!
Have fun met alle momenten om nog vaak aan terug te denken. X

24 Februari 2014 - 15:57

Jansje:

Haha tof Rianne! Respect voor jou daar tussen de lallende locals!
Have fun met alle momenten om nog vaak aan terug te denken. X

24 Februari 2014 - 21:22

Sectie Meppel (Paul):

He lieve nicht. Heb je - voordat je naar Aussi-land vertrok - wel goed naar alle Crocodile Dundee-films gekeken? Je verhaal klinkt ruig. En dat in een dorp van 400 inwoners? Is het echt zo erg of valt het wel mee? Want als ik een rekensommetje maak, heb je maar last van een paar kerels (en die kun jij wel aan!). Van de 400 inwoners is 50% vrouw (blijven er 200 van het mannelijke geslacht over), 1/3 is te jong om naar de kroeg te gaan en 1/3 is te oud (resteren er zo´n 60). Een kwart drinkt geen alcohol en nog eens de helft mag niet naar de kroeg van hun vrouw. M.a.w. potentieel zo´n 20 lallende, bier zuipende kerels. Waarschijnlijk is 80% hiervan zo lelijk dat ze uberhaupt niks durven (blijven er 4 over), waarvan de helft waarschijnlijk continu afwezig is omdat ze staan te pissen. Blijven er 2 over! Oplossing, zorg dat ze elkaar naar de strot vliegen, heb jij geen last.
Meid, enjoy live up there. Liefs, je oom

24 Februari 2014 - 21:22

Sectie Meppel (Paul):

He lieve nicht. Heb je - voordat je naar Aussi-land vertrok - wel goed naar alle Crocodile Dundee-films gekeken? Je verhaal klinkt ruig. En dat in een dorp van 400 inwoners? Is het echt zo erg of valt het wel mee? Want als ik een rekensommetje maak, heb je maar last van een paar kerels (en die kun jij wel aan!). Van de 400 inwoners is 50% vrouw (blijven er 200 van het mannelijke geslacht over), 1/3 is te jong om naar de kroeg te gaan en 1/3 is te oud (resteren er zo´n 60). Een kwart drinkt geen alcohol en nog eens de helft mag niet naar de kroeg van hun vrouw. M.a.w. potentieel zo´n 20 lallende, bier zuipende kerels. Waarschijnlijk is 80% hiervan zo lelijk dat ze uberhaupt niks durven (blijven er 4 over), waarvan de helft waarschijnlijk continu afwezig is omdat ze staan te pissen. Blijven er 2 over! Oplossing, zorg dat ze elkaar naar de strot vliegen, heb jij geen last.
Meid, enjoy live up there. Liefs, je oom

26 Februari 2014 - 18:14

Paps:

Hey meissie,
Gelukkig heeft sectie Meppel meer verstand van duurzame energie dan van statistiek en kansberekening; dat mogen we tenminste hopen anders gaat het nog helemaal fout hier!
Hoe dan ook, Paul z'n reactie was een hilarische op een net zo komisch en wederom prachtig mooi geschreven verhaal van jou. Je weet toch in ieder verslag wel heel visueel en met oog voor detail en 'coleur locale' een treffende typering of beschrijving neer te zetten. Wij smullen er in ieder geval van en kijken uit naar je volgende blog!
PS als dienstweigeraar hoeven die rifleshots van mij niet zo en wat betreft dat dansen op de bar: daar word ik toch ook enigszins onrustig van ;-))
Niet dat we ons zorgen maken; we hebben alle vertrouwen in jou!
So keep on dancing. Cheers!